ශ්‍රීලංකාවේ රජය ඔවුන්ගේ බහුතරය යොදාගෙන රටට 'අත්‍යාවශ්‍යම' 20 වන සංශෝධනය ගෙන එන අතරේ ඉන්දියාවේ භාරතීය ජනතා පක්ෂ රජයත් ඉන්දියානු සමාජය සහ ආර්ථිකය විශාල දියුණුවකට පත්කල හැකි පණත් කීපයක් ඊයේ සම්මත කරගන්නා ලදී.
දියුණු රටවල කෘෂිකාර්මික ක්ශෙත්‍රයේ යෙදෙන ගොවියන් එමරටවල වැඩිම ආදායම් ලබන්නන් බව බොහෝ දෙනෙක් දනිත්. එහෙත් තුන්වන ලෝකයේ ගොවියන් අගහිඟ කම්වලින් සහ ණය බරින් පීඩිතව සියදිවි හාණිකරගන්නන් බවත් අපි දනිමු. ඉන්දියාවේ මේ තත්ත්වය ඇතිවීමට ප්‍රධානතම හේතුව වූයේ කෘෂිකාර්මික නිශ්පාදන විකිණිය හැක්කේ අදාල ප්‍රදේශයේ ඇති කෘෂි නිෂ්පාදන විකිණීමේ කොමිටියට පමණක් වීමයි. එම කොමිටියෙන් පත්කල මැන්ඩි (ශබ්ධ කිරීම වැරදි වන්නට පුළුවන ) mandi වරයෙකුට පමණ අදාල ගොවියා විසින් තම නිෂ්පාදන අලෙවි කල යුතුය. ගොවියාට මුදල් අඩුවූ විට මෙම මැන්ඩි වරයාගෙන් ණය ලබා ගන්නා අතර ඒවාද අධික පොලී සහිතව ගොවියාට කරන ගෙවීමෙන් අයකරගනී.
මෙම අතරමැදියන් ගොවීන් සූරාකෑමට යොදාගන්නා තව ක්‍රමයක් වන්නේ ගොවියා සැතපුම් සිය ගණනක් ගෙවා මැන්ඩි වරයා හරහා පාලනය වන ස්ථානයට තම නිෂ්පාදන රැගෙන ආ පසු ඔවුන්ගේ බඩු ගැණීම දීර්ඝ ලෙස ප්‍රමාද කිරීමය. එම නිෂ්පාදන නැවත රැගෙන යාමෙන් ප්‍රයෝජනයක් නොවන බැවින් මැන්ඩි වරයාගේ අනුදැනුම මත ක්‍රියාත්මක වන පිරිස් එම නිෂ්පාදන කුණු කොල්ලයට මිලදී ගැණීම සිදුවේ.
සංවෘත ආර්ථික ක්‍රමයක් ක්‍රියාත්මක කල රාජ්‍යයක් වූ ඉන්දියාව නිෂ්පාදනය සහ විකිණීම සඳහා වූ බලපත්‍ර ක්‍රම 1991 දී අහෝසි කර නිදහස් වෙලඳපොළක් හඳුන්වා දුන්නද, කෘෂිකාර්මික භෝග සඳහා පමණක් මෙම කොමියුනිස්ට් ක්‍රමය අද වෙනතුරු භාවිතා කිරීම 52% වූ ගොවියන් ඉතා පහත් ජීවන මට්ටමක තැබීමට හේතු වී ඇත.
