වැඩකට නැති බර ඔසවාගෙන යන්නෝ

විශාල බරක් ඔසවාගෙන යන අයෙක්

ෆේස්බුක් එකේ හෝ බ්ලොග් ලියන අය අතර එතරම් නොවූවත් සමාජයේ බොහෝ දෙනෙක් විශාල බරක් ඔළුව උඩ තියාගෙන යන අය වගේ ජීවත් වෙන් බව දැක තියෙනවාද? පාර තොටේදී දකින මැදි වියේ අය ගැන පොඩ්ඩක් නිරීක්ෂණය කරන්න. ඔවුන් බොහෝ දෙනෙක්ගේ මුහුණු වලින් පිළිඹිබු වන්නේ විශාල ප්‍රශ්ණ කන්දරාවක් දරාගෙන සිටින අය වගේ ද?

ඇත්තටම බොහෝ දෙනෙක් විශාල බරක් අරගෙන තමයි ජීවිතය ගෙනියන්නේ. ඒ කියන්නේ අති විශාල පොට්ටනි දෙකක් ඔවුන් යන එන තැන අරගෙන යනවා. මේ බර පොට්ටනි දෙක ගැන පොඩ්ඩක් හිතුවොත් ඒ බර බිමින් තියල සැහැල්ලුවෙන් ජීවත් වෙන්න පුළුවන් කියල ඒ අයට කියල දෙන්න.

හිතකට එක වෙලාවකදි හිතන්න පුළුවන් එක දෙයක් ගැන පමණයි කියල ඔබ පිළිගන්නව ඇති. ඇත්තටම එක හිතක ජීවිත කාලය තත්ත්පරයකින් 1/16 පමණයි. ඒ වගේ ප්‍රකෝටි ගාණක චිතක්ෂණ ප්‍රමාණයක් තමයි කෙනෙකුගේ ජීවිත කාලය.

අපේ අතීතය සිහිපත් කළොත් අපි අතින් සතුටුවිය හැකි දේවල් විශාල ප්‍රමාණයක් වෙලා තියෙනවා. ඒ වගේම අද පසුතැවිලි වන දේවලුත් විශාල ප්‍රමාණයක් වෙලා තියෙනවා. සාමන්‍ය මනුෂ්‍ය ස්වභාවය තමයි අප අතින් අතපසු වුණ දේවල් එහෙම නැත්නම් අද පාඩුවක් වීමට මුල්වුණ දේවල් ගැන වැඩිපුර මෙණෙහි කිරීම.

මට මේක මේ විදිහට කරන්න තිබුණ. එහෙම කලා නම් මේ ප්‍රශ්ණය ඇතිවෙන්නේ නැහැ ආදී වශයෙන් පසුතැවිලි වීම අපේ ජීවිතයේ හරිම බහුලයි. මේ අතීත වැරදි හෝ අතපසුවීම් ගැන සිතීමෙන් කිසිම සෙතක් වෙන්නේ නැහැ. ඒ ඒවා අපිට දැන් වෙනස් කල නොහැකි නිසා. අප අතින් වුණ වැරදි වලින් එවන් දේවල් නැවත සිදු නොවීමට පාඩමක් ඉගෙන ගැනීමට හැකිවුණත් ඒවා රිවර්ස් කරන්න බැහැ.

අද ජීවත් වීමට ඇති කාලය අතීත සිදුවීම් ගැන පසුතැවිලි වෙමින් ගතකිරීම අපරාධයක් නේද? අද, මේ මොහොතේ, මේ දැන් කියන කාලය අද ජීවත් නොවී අතීතය ගැන පසුතැවුණොත් මේ මොහොත මගේ අතින් නාස්තිවී යනවා. අපි අතීතය ගැන සිතා එනතෙක් වර්තමානය නැවතී බලා සිටින්නේ නැහැ.

 ඒ නිසා අතීතය, සහ අතීතයේ අපි අතින් වුණු වැරදි ගැන මේ මොහොතේ සිතින් අත් ඇරීමට උත්සාහ කිරීම අර බර පොට්ටනි එකක් බිමින් තිබ්බා හා සමානයි.

අපි තව පොට්ටනියක් අපේ ජීවිත ගමන,  මේ මොහොත  අඩාල කර ගන්න කර තියාගෙන යනවා. ඒ තමයි නොපැමිණුන අනාගතය. හෙට හෝ අනාගතයේ කල යුතු දේවල් ගැන සැලසුම් කිරීම ගැන නෙවෙයි මම කියන්නේ. එලෙස හෙට දවස, අනාගතය සැලසුම් කිරීම අත්‍යාවශ්‍යයි. එහෙත් තමාගේ හෝ තමන්ගේ දරුවන්ට අදාලව අනාගතය ගැන බියකින් හෝ සැකයකින් සිතීමත් මේ මොහොත නාස්ති කිරීමක්.

මේක මෙහෙම වෙයි. එහෙම වුණොත් මේක අර විදිහට වෙයි කියල ඍණාත්මක විදිහට අනාගතය ගැන සිතමින් සිටීම තමයි අනික් පොට්ටනිය. අපි අද අපි කල යුතු හැම දේම හරියට කළොත් එතනින් එහාට අනාගතයේ වෙන දේවල් ගැන බිය වෙමින් සිටීම වැඩකට නැති දෙයක්.

අතීතය ගැන පසුතැවිලි වීම සහ අනාගතය ගැන බිය වීම යන පොට්ටනි දෙක බිමින් තියල වර්තමානයේ හිත තියා ගන්න උත්සාහ කරන්න. අපිට මේ ජීවිතයේ තියෙන්නේ නිශ්චිත චිතක්ෂණ ප්‍රමාණයක්. මැදි වියේ බොහෝ අය ඒ ප්‍රමාණයෙන් 60% පමණ ගෙවන්නේ අතීතය ගැන සිතමින්. තව 30% පමණ නොපැමිණුන අනාගතය ගැන බියෙන්. එම මොහොතේ ජීවත් වන්නේ ජීවිත කාලයෙන් 10% පමණයි.

තරුණ අය 60% පමණවත් අද මොහොත නාස්තිකරන්නේ අනාගතය ගැන බිය වීමට. 30% ප්‍රමාණයක් පමණ අතීතය ගැන ලතවීමට. ඔවුනුත් අද , මේ මොහොත ගැන සිත යොමු කරන්නේ 10% පමණ.  මේ දෙගොල්ලම අපිට ජීවත් වීමට තියෙන වර්තමාන් වලින් 90% ක් ම අතීතයේ සහ අනාගතය ගැන පසුතැවෙමින් සහ බිය වෙමින් ජීවත් වීම අපේ ජීවිතය නාස්ති කර ගැනීමක්.

අමිහිරි අතීත දේවල් සහ ඔබට පාලනය කල නොහැකි අනාගතය යන පොට්ටනි දෙක බිමින් තිබ්බොත් ඔබ ඔසවාගෙන යන බර අති විශාල ප්‍රමාණයක් බිම තිබ්බා වෙනවා.

ඔබගේ සිත මේ අකාරයෙන් වර්තමානයෙන් පලායන බව තේරුණොත් වහාම නැවතී හිත හිස් කර ගන්න බලන්න. කිසිම සිතිවිල්ලකට ඉඩ නොදී හිත හිස් කරන්න. එවිට එම සිතිවිලි පරම්පරාව කඩා ගැනීමටත් සිත යලිත් වර්තමානයට ගෙන ඒමටත් පහසු වේවි. 

මේක ලිව්වේ මට ඇසුණු ධර්ම දේශණාවක් ඇසුරෙනුයි


මෙම අඩවියේ පළවන ලිපි කොපි කිරීමට හෝ වෙනස් කතෘ නාමයක් යටතේ අන්තැනක පළකිරීමට කිසිම බාධාවක් නැත. අන් ස්ථානවලින් කොපි කර මෙහි පළකරන ලිපි වලට නම් එම කතෘ වරුන්ගේ කොන්දේසි අදාල වේ.