කලින් ලියපු බුද්ධාගම රැකගන්න වරෙල්ලා පෝස්ට් එකට මා මිත්‍ර අජිත් ධර්මකීර්ති ප්‍රශ්ණ කීපයක් අසමින් කමෙන්ට් කරලා තිබ්බා. දිග උත්තරයක් දෙන්න වෙන නිසා සහ සංවාදය අනික් අයටත් විවෘත කරන්න ඔහුගේ අවසරය ඇතිව ඒ කමෙන්ට් එකට පිළිතුර පෝස්ට් එකක් වශයෙන් දානවා.
අජිත් ධර්මකීර්ති මිතුරා කියා තිබ්බේ මෙහෙම
ඉයන් මම මේ ලියන දේට තරහ නොවේවි කියල හිතනවා.කොහොමත් ෆේස්බුක් එකේ නැති නිසා බ්ලොග් වලින් අයින් කරන එක විතරනේ ඉතුරු වෙන්නේ. 😀මට ඔයා ලියන දේවල් ටිකක් පරස්පර විරෝධියි. මම නතාෂාගේ වීඩියෝ එක බැලුව. ඇත්තටම ලන්ඩන් අපට ඒක අවුලක් නැහැ. මහා ලොකු දෙයක් කියන්නේ නැහැ. කොටින් ම දැනට මුදල් හදල් ඇතිව හොඳ ජිවිතයක් ගෙවන ඔයා, පිටරට සිටින බස්සා හෝ මම වගේ අයට මේවා පත්තියන්. ප්‍රශ්නය එහෙම නැති අය ගැන. ඒ අයට තමා තරහ යන්නේ. ඇයි ? ඇයි එංගලන්තේ මිනිස්සු සාමාන්‍ය අපි දන්නා බෞද්ධයන්ට වඩා හොඳ? හැමදේම ලැබිල හෝ ලොකු තරඟයක් ජිවත් වෙන්න නැති කොට ඉබේම දාන පාරමිතා පහල වෙනවා. මගේ ජර්මන් බිරිඳ පන්සල් යනවා. මම යන්නේ නැහැ. එයා යනව. මම එයාට මේ නතාෂා ගේ කතාව කීවම - එයා ඇහුව ඒ ගෑනිට පිස්සුද ඕක ලංකාවේ කියන්න කියල. මම කිව්ව එයාට නැත්ෂා කීවේ එයාගේ කට්ටියකට. අප්‍රේල් මාසේ. මේ මාසේ ඕක උස්සල උලුප්පල දැම්මේ වෙන කෙනෙක්? ඒ කවුද?මෙන්න මේ සන්දර්භය මත තමා මම මගේ ඇමෙරිකානු සම්බන්ධය ගැන ඉඟියක් දීල ලිපිය ලියන්නේ. දැන් මාව විමල් විරවංශ ගේ ගානට දාන්න එපා ප්ලීස්. ඔයාගේ සමහර ලිපි වල කියනවනේ ධනවාදයේ දියුණුව සහ අමෙරිකාවෙන් අපි ආධාර ලබා ගත යුතු බව. එකඟයි. කියුබාව වගේ නොවන්න නම් ලංකාව එතනට යන්න ඕනේ.
හැබැයි මේ ලිපියේ කියනව අර අල්පේච්ච තාවය . අත හැරිම ගැන. ඔය දෙක පරස්පර විරෝධී නැත්ද?
අරගල කරන්න, අලෙප්ච්ච තාවය සහ ලද දෙයින් සතුටුවීම සහ ධර්මයේ හැසිරීම ඕව ඔක්කොම එකට කරන්න බැහැ.
අරගල කරන්න, අලෙප්ච්ච තාවය සහ ලද දෙයින් සතුටුවීම සහ ධර්මයේ හැසිරීම ඕව ඔක්කොම එකට කරන්න බැහැ.
//සූත්‍ර 84,000 ක ලියල තිබ්බට බුදුහාමුදුරුවෝ කිව්වේ බොහොම සරල දෙයක්. එයා කියපු දේ හරය නම් අපි රාගය, ද්වේශය සහ මෝහය නිසා තනාගන්නා උපාධාන නිසා කෙලවරක් නැතිව සසරේ ඇවිදිනව කියලයි. එතකොට අපිට කරන්න තියෙන්නේ මේ ක්ලේශ සහමුලින්ම ගලවල ඉවත් කරගන්න (අඩුම වශයෙන් කොටසක් හරි අඩු කරගන්න) පන යන්න ඉස්සෙල්ල ක්‍රියා කරන එකයි.
ඔන්න ඔය ටික කරගන්න උත්සාහයක් නැතිව බුදු දහම රැක ගන්න පෙලපාලි යන්න, නඩු දාන්න, මිනිස්සු හිරේ දාන්න උල්පන්දන් දෙන්න කියල ත්‍රිපිටකයේ කොහේවත් කියල නැහැ.//
නිවන් යන්න ඕන එවුන්ට කැලේට ගිහින් භාවනා කරත හැකි. බුද්දාගම මැලේසියාවේ, ඇෆ්ගනිස්ථානයේ, බංග්ලාදේශයේ, ඉන්දුනීසියාවේ, මාල දිවයිනේ නැති වුනේ ඕන මගුලක් කරන්න ඇරලා හිටිය නිසා. ඉතින් පොඩි හරි දේකට ඔය ආර්ථිකයෙන් පහල මිනිස්සු ඇවිලෙන එක සාධාරණයි. ක්ලේශ අත හරින්නැයි, රටක් දියුණු කරගෙන සැපසේ ජිවත් වෙන්නයි ඔය දෙක එකට කරන්න බැහැ. එනිසා එක්කෝ ලංකාවේ මිනිස්සු ඔයපිරිසිදු බුදු දහම අත ඇරලා , ආමිස පුජාවක් කරගෙන වලියක් දාගෙන රට දියුණු කරන්න, ජිවත් වෙන්න ඉගෙන ගන්න ඕනේ. නැත්නම් තමන්ගේ පාඩුවේ කොස් ගෙඩියක් තම්බා ගෙන කාල ඔයා කියන විධිහට ඉන්න ඕනේ.
මගේ ප්‍රශ්නේ ඇයි මොකටද ඒ මිනිස්සු එහෙම ඉන්න ඕනේ?මොකද මුස්ලිම් ආගමට අනම් මනම් කියන්න ඉඩ දෙනවද? එංගලන්තේ උනත්? සික් ආගමට කියන්න ඉඩ දෙනවද එංගලන්තේ වුනත්? ක්‍රිස්තියානි ආගමේ ඔය වගේ පට්ට විකාර කතා , ජේසු ටෝස්ට් එකේ පේන ඒවා නැත්ද/ කවුරු හරි කියනවද ඒ අයට ජේසුස් වහන්සේ දුප්පතුන් වෙනුවෙන් කතා කලේ. උන්වහන්සේ ගේ ආගම වෙනස් කියල? (එංගලන්තේ පුළුවන්. thank you god I live here - pun intended - monty python gගහන්න ඒ කාලෙම ඉඩ දුන්න ) පල්ලි වල සල්ලි කඳු ගොඩ ගැහුවේ නැහැ කියල. ඇයි අර වැඩිපුර හිතන්නේ නැති මිනිසුන්ව අවුස්සන්නේ. ඔය මිනිස්සු පල්ලි වලට ගැහුවේ නැහැනේ ලඟකදී. ඒ වගේම අජිත් එයාගෙ බ්ලොග් එකේ දියුණු වෙන්න ඕනෑ නම් හලපන් පරණ ආගම මාතෘකාවෙන් මේ ගැන ලියා තියෙනවා ජාත්‍යන්තර උදාහරණ එක්ක.
මම මේ ප්‍රශ්ණ වලට මගේ වැටහීමේ තරමට පිළිතුරු දෙන්නම්. තව කෙනෙකුගේ කියවීම මගේ කියවීමට වඩ වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. මගේ බ්ලොග් එකේ නිර්නාමික කමෙන්ට්ස් සහ මට හෝ අන් අයට දාන අපහාස කමෙන්ට් මකන්නේ නැහැ. ඒ මම ප්‍රකාශන නිදහස පිලිගන්න කෙනෙක් නිසා. මේ පොස්ට් එකේදී පමණක් මට හැර අන් අයට දාන අපහාස කමෙන්ට් මකා දමනවා. ඒ ගැන සමාව දෙන්න.
1. ඇයි ලංකාවේ අයට මේ වගේ දේවල් වලට තරහ යන්නේ?
(a) පළමුවෙනි හේතුව තමයි තමාට, තම පවුලට, ගමට හෝ රටට වෙන දේවල් වලට තමන්ට කිසිම වගකීමක් ගන්නේ නැතුව, අන් අයට වැරැද්ද පැටවීමට පුරුදුවී සිටින සමාජයක් වීම. ඇත්තටම ත්‍රස්ථවාදී සහ වාමාංශිකයන් යන දෙගොල්ලොම මිනිස්සු ඔවුගේ මතයට/ක්‍රියාවන්වලට හරව ගන්නත් මිනිස්සුන්ගේ මේ දුර්වල කම පාවිච්චි කරනවා. "උඹ මේ තත්ත්වයට වැටිල තියෙන්නේ උඹේ වරදින් නොව ආණ්ඩුවේ නැත්තම් ධනවත් මිනිස්සුන්ගේ වරදින්". "ඒ නිසා වරෙන් අපිත් එක්ක මේක වෙනස් කරන්න" කිව්වම අර අනුන්ට වරද පටවන්න බලාගෙන ඉන්න එකා ඒ අය සමඟ එකතුවෙනවා. බටහිර අය බොහෝ විට ඔවුන්ගේ සාර්ථකත්වය ගොඩනගා ගැනීමේ වගකීම ඔවුන්ම ගන්නවා. තමන්ගේ සාර්ථකත්වය ගැන වගකීම භාරගන්න අයට ආණ්ඩුව, දේශපාලකයා, ඇහෙන ප්‍රවෘත්ති, අන් අය කරන දේවල් ගැන වද වෙවී ඉන්න කාලයක් නැහැ. එහෙම නැත්නම් ඒවා සඳහා තමන්ගේ කාලය නාස්ති කරගන්නේ නැහැ.
ඒ වගේම බටහිර රටවල අනුන්ගෙන් යැපීමේ මානසිකත්වයක් නැහැ. Teenage වයසෙදිත් දෙමව්පියන්ගෙන් යැපෙන්න, උසස් අධ්‍යාපනයට රජයෙන් යැපෙන්න, රැකියාවත් ආණ්ඩුවේ එකක් හොයා ගන්න, ගෙදරදිත් බිරියගෙන් උයාගෙන කන්න ආදී වශයෙන් වෙන කෙනෙකුගෙන් යැපෙන්න පුරුදු වෙලා තියෙන කෙනා තමන්ට වෙන අඩුපාඩුවකට හේතුව තමන් හැර වෙන කෙනෙක් කියල හිතනවා. බටහිර සමාජවල අවුරුදු 15 ඉඳන් පොඩි රැකියාවක් කරල කීයක් හරි හොයාගෙන තමන්ට ඕන දේවල් ලබා ගන්න, අවුරුදු 18 වෙනකොට නිවසින් පිටවෙලා ස්වාධීන වෙන්න හිතනවා. එතකොට සාර්ථකත්වය හෝ පරාජයට තමන්ම වගෙකීම භාරගන්න වෙනවා.
ඒකට ප්‍රතිවිරුද්ධ සමාජයක් තියෙන ලංකාවේ අකුණක් ගැහුවත් ඒකත් ආණ්ඩුවේ හරි වෙන කෙනෙකුගේ වැරැද්ද. තමන්ට කන්න නැත්නම් හෝ රැකියාවක් නැත්නම් ඒක ආණ්ඩුවේ වැරැද්ද. ඒ නිසා හැමවෙලාවෙම කාට හරි බනින්න කාගෙ හරි වැරදි කථා කරන්න විශාල කාලයක් යොදාගන්නවා.
ඒවගේම මගේ ජාතික ගීය දෙමලෙන් ගැයීම ගැන පෝස්ට් එකේ ජාතික ගීය දෙමලෙන් ගැයීම ගැන පෝස්ට් එකේ කිව්වා වගේ ලංකාවේ බුදු දහම ප්‍රචාරණය සහ ඇදහීම ධර්මයේ හරය සමඟ ගැලපෙන්නේ නැහැ. උදාහරණයකට දහම් පාසැල් වල බුදු දහමේ ප්‍රායෝගික පැත්ත වන අසුභ භාවනාව, මෛත්‍රී කිරීම ආදිය ගැන ළමයින්ව ප්‍රායෝගිකව පුහුණු කරනවා වෙනුවට බුද්ධාගමේ Theory උගන්නන එක තමයි වෙන්නේ. ඒකෙන් පාසැලේ විභාග වලින් බුද්ධාගම විෂය සමත් වෙන්නත්, තේරුම නොතේරී පාලි ගථා කටපාඩම් වීමත් තමයි වෙන්නේ. ධර්ම දේශණා වලත් සෝවාන් වීමේ තීරණාත්මක අවශ්‍යතාවය සහ ඒ මාර්ගයට යොමු වීම පුහුණුව වෙනුවට බුද්ධ සාහිත්‍යය, ජාතක කථා සහ ලෞකික දේවල් තමයි බොහෝ කාලයක් තිබුණේ. මේ දවස් වල පොඩි වෙනසක් නම් දකිනවා. ඒ නිසා අන් අයට මෛත්‍රිය වඩන කට්ටියක් වෙනුවට ප්‍රචන්ඩකාරීව අදහස් ප්‍රකාශ කරන සහ හැසිරෙන බහුතරයක් තමයි බෞද්ධයන් ලෙස අපි දකින්නේ. ඒ අතරම බුද්ධාගම රැක ගැනීමේ වගකීම ඇත්තේ බෞද්ධයන්ට කියල ඒ අයට ඒත්තු ගන්නල තියෙනවා. ඇත්තටම බුදු දහම රැකගන්න නම් ඒකේ තියෙන හරය උලුප්පවලා දක්වලා දැනට බෞද්ධ නොවන අතර ඒක පතුරවන්න ඕන. අපිට තාම උතුරු නැහෙනහිරටවත් ඒක පතුරවන්න බැරිවෙලා තියෙනවා.
මම හිතන්නේ ඒ නිසයි ඔබලාට බෞද්ධ ධර්මය අදහන්නේ නැති රටවල අය ලංකාවේ අයට වඩා නිවිච්ච. නිහතමානී, අන් අයගේ මත ඉවසන කට්ටියක් ලෙස පෙනෙන්නේ. ඒත් ඒ රටවලත් මෙහෙ වගේම කට්ටියකුත් ඉන්න බව ඔබ දන්නවා ඇති.
2. හැමදේම ලැබිල හෝ ලොකු තරඟයක් ජිවත් වෙන්න නැති කොට ඉබේම දාන පාරමිතා පහල වෙනවා.
ඒක එහෙම වෙන්නත් පුළුවන් නොවෙන්නත් පුළුවන්. උදාහරණයකට ලෝකේ ඉන්න ධනවත්ම 2% ට පුළුවන් ලෝකයේ බඩගින්න නැති කරන්න. නමුත් ඒ අය ඒක කරන්නේ නැහැ. සමහර විට ගොඩක් වස්තු තියෙනකොට ඒවාට තදින් බැඳෙනවා. අනික තමන්ටත් කන්න නැති අය තියෙන එකම දේ බුදු හාමුදුරුවන්ට පූජා කරල තියෙනවා. ඒක සාටක බමුණා තමන්ටයි බැමිණියටයි තිබුණ එකම සාටකය පූජා කලා. මට හිතෙන්නේ පොඩ්ඩක් තියෙන අය තියෙන දේකින් කොටසක් තව කෙනෙකුට දෙන්න පෙලඹෙනවා කියලයි. ඒ නිසා පාරමිතා පුරන්න අනික් අවශ්‍යතා සියල්ල සැපිරෙනකම් ඉන්න ඕන නැහැ කියලයි මට හිතෙන්නේ. ඊට වඩා මේ කාලයේ බොහෝ බෞද්ධයන්ට, බුදු බණ ඇහෙන රටේ බෞද්ධ වී ඉපදුන හේතුව සහ මැරෙන්න කලින් කරගන්න ඕන දේ ගැන හරිහටි කියාදීමක් හෝ වැටහීමක් නැති එක කියන එකයි තමයි මගේ අදහස.
3. අල්පේච්චතාව සහ අතහැර්‍රම ධනවාදයට විරුද්ධයි
මම කලකට ඉහත අනික් බ්ලොග් එකේ ලිව්ව, අතහැරීම ගැන. ඒකේ මම කිව්වෙත් තමන්ගේ තියෙන දේවල් පුලුපුලුවන් විදිහට ළමයින්ට හෝ අනික් අයට දීල දාල ගැලවෙන්න කියල. ඒක මගේ වැරදි වටහාගැනීමක්. ඇත්තටම බුදුහාමුදුරුවො අතහරින්න කිව්වෙ හිතින් අතහරින එකට. ලොකු ගෙවල්, වාහන, ඉඩකඩම් තියෙන කෙනෙක් ඒවයේ තියෙන අනිත්‍ය, සහ විපරිනාමය වෙන ස්වභාවය දැකල හිතින් තියෙන බැඳීම හෝ උපාධානය අයින් කරගැනීමයි අතහැරීම කියන්නෙ. ඒක ධනවාදයට විරුද්ධ නැහැ. ධර්මයේ කියල තියෙන මත්ද්‍රව්‍ය, ගිනි අවි වගේ ඒව නැතුව සාධාරණ ව්‍යාපාර කරල ඒකෙන් සුව පහසු ජීවිතයක් ගෙවන ගමන්, වස්තුවලට සහ ළමයින්ට නොබැඳී, රටේ සිදුවන දේවලට හෝ අපිට කරදර කරන අයට ද්වේශ නොකර මෛත්‍රීය වඩාගෙන ඉන්න එක ධනවාදයට විරුද්ධ නැහැ.
4. ක්ලේශ අතාරින්නයි රටක් දියුණු කරන්නයි එකපාර කරන්න බැහැ
මේ ගැන මට කියන්න තියෙන්නේ රටේ ඔක්කොම අනාගාමී තත්ත්වයට පත්වුණොත් (ඒ කියන්නේ කාමරාග පටිග දෙක සහමුලින්ම නැතිවුනොත් ) නම් රටක් දියුණු කරන්න බැරිවෙනවා තමයි. ඇත්ත තත්ත්වය 99% කට එහා ඉන්නේ පෘතග්ජන තත්ත්වයේ නිසා ඒක බාධාවක් වෙන්නේ නැහැ.
ධනවාදය සහ සමාජවාදය කියන ක්‍රම දෙකෙන් රටක් දියුණු කරන්න පුලුවන් මොකෙන්ද කියන එකට ඕන තරම උදාහරණ තියෙනවානෙ. මම ඉගෙන තියෙන දේවල් අනුව සහ අත්දැකීම අනුව මම හිතන්නේ ඒක කරන්න පුළුවන් ධනවාදයට කියලයි. ඒක ගැන මම ලියන්නේ මගේ වාසියකට නෙවෙයි.
රට දියුණු නොවීම නිසා රැකියා, නිවාස, ආහාර ආදිය නැතිවෙන එක මට පෞද්ගලික බලපාන්නේ නැහැ. මට මේ රටේ ජීවත් වෙන්න අර්ථිකයකුත්, වෙන රටවල් කීපෙක ජීවත් වෙන්න හැකියාවත් තියෙනවා. ඒ වුනාට වැඩි දෙනෙක් වැරදි පාරක යන නිසා දුක් විඳින එක ගැන කනස්සල්ලක් හිතෙන එක නවත්වන්න බැහැ. මගේ දරුවන් දෙන්න මෙහෙදි ඉගෙන ගත්තෙ මුදල් ගෙවන පාසැල් වල, විශ්ව විද්‍යාල වල ගියේ ඒගොල්ලො පුරවැසියො වුන රටවල. ඒ කියල දියුණු රටවල් වගේ සිසු ණය ක්‍රමයක් සමඟ පුද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල ඇති කිරීම ගැන මම හැමදාම කථා කරනවා. ඒ කට පාඩම් විභාග සමත් විය නොහැකි එහෙත් බුද්ධිමත් තරුණයෝ ත්‍රිරෝද රථ වල හරි මැදපෙරදිග ගෘහ සේවිකා වැඩ කරන එක ගැන තියෙන ගැටළුව නිසා. දැන් ජවිපෙ වගේ එකක් ආවොත් ඒවා කවදාවත් නොවෙන්න ඉඩ තියෙනවා. එතකොට ඒ ගැන ද්වේශයක් නොගෙන බුදුහාමුදුරුවො කියල තියෙන විපාක ගැන හිතල ඒගොල්ලො එහෙම දුක්විඳින්න වෙලා තියෙන්නේ ඒ ගොල්ලො සංසාරයේදී දන් නොදීම හෝ කරපු අකුසල කර්ම කියල හිතල හිත හදාගන්න වෙනවා.
ඒක නිසා ධනවාදීව රට දියුණු වෙන්න, රැකියා වැඩි කරන්න, රටේ ආදායම වැඩි කරගන්න වැනි දේවල් ගැන මගේ අදහස් ඉදිරිපත් කරනවා. ඒවා ගැන අන් අය විවේචනය කලාට හෝ ඒවා ක්‍රියාත්මක නොවුනට කමක් නැහැ. මේ ලඟදී කම්කරු පණත් ගැන අදහස් ඉල්ලලා පුවත්පත් දැන්වීමක් තිබුණා. ඒකට මම මගේ අදහස් යැව්ව. පසු වෙලාවක ඒකත් මෙහි පලකරන්නම්.
ඒ නිසා මම ධනවාදී ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ ගැන ලියන එකයි සහ බුදුදහමේ තන්හාව (රාගය) සහ ද්වේශය අඩු කිරීම ගැන ලියන එකෙයි පරස්පරතාවයක් තියෙනවා කියල හිතෙන්නේ නැහැ.
5. රටක් දියුණු කරන්න නම් බුදු දහම අත් හැරිය යුතුයි
මම ඔබේ පෝස්ට් එක කියෙව්වා. මගේ අදහස නම් රටක් දියුණු කරන්න බුදු දහම අතාරින්න ඕන නැහැ කියන එකයි. ඒවගේම රටක් දියුණු කරන්න ඔබ කියන විදිහට ආමිස පූජා විතරක් කරන්න ඕන නැහැ. බුදුහාමුදුරුවො කිව්වෙ බුද්‍යෝත්පාදක කාලයක මනුස්ස ජීවිතයක් ලැබෙන්නේ අඩුම ගනනේ සෝවාන් වෙන්න කියලයි. ඒ මාර්ගයේ යන්න වැඩකරන්න නම් ද්වේශය සහ රාගය අඩු කරගන්න උත්සාහ කරන්න ඕන. මේ අවස්ථාව අතෑරියොත් ආයිමත් බුද්‍යෝත්පාද කාලයක, අංග විකල නොවී, යම්කිසි ඥාණයක් සහිතව, බුදු බණ ඇසෙන දේශයක ඉපදීම මොන කල්පයේ වෙයි දැයි කියන්න බැහැ.. මේ දෙකම කරන්න උත්සාහ කරන්න බැරි ඇයි කියල මට වැටහෙන්නේ නැහැ.
අනික මට වැටහෙන විදිහට නිවන් යන්න කැලේ ගිහින් භාවනා කරන්න ඕන නැහැ. අපි සමාජයේ ඉන්නකොට තමයි අපේ ආයතන වලට ද්වේශය රාගය එන දේවල් ඇහෙන්නේ, දකින්නේ. ඒවා ගැන විදර්ශණා කරල ඒවා අඩුකර ගැනීම තමයි ක්‍රමය. එහෙම නැතුව කැලේට ගිහින් සමථ භාවනා කරල ධ්‍යාන ලබාගෙන නිවන් යන්න බැහැ. ඕනනම් මහ විශාල කාලයක් බ්‍රහ්ම තලයකට වෙලා සංසාරෙ තව දික් කරගන්න නම් පුළුවන්.
එතකොට මේ භවයේ කරගන්න ඕන දේවල් කරන ගමන් බුදු හාමුදුරුවෝ කියල තියෙන විදිහට ව්‍යාපාර කරල හෝ රැකියා කරල රටේ දියුණුවට වැඩ කරන්න පුළුවන්. ඒත් ඕනම ආගමක් වලිගයෙන් අල්ල ගත්තොත් ඒක රැකගන්න අන් අයව මරන්න. කොටන්න හිරෙ දාන්න, යුද්ධ කරන්න ගියොත් නම් තනුත් රටත් පිරිහෙනව.
6. අනික් ආගම විවේචනයට ඉඩ තියෙනවද?
තමන්ගේ සාස්තෘන් වහන්සේට අගෞරව කිරීමට මූලධර්මවාදී ආගම් වල අය විරුද්ධ වෙනවා. උදාහරණයකට මුස්ලිම් ආගමට ගැන පොතක් ලිව්ව සල්මන් රුශ්ඩි ට වෙච්ච දේ. ඒ අතින් බුදු දහම මූලධර්මවාදී ආගමක් නෙවෙයි. ඒක බලෙන් අදහන්නට සැලැස්වීමක් නැහැ. අනික බුද්ධාගමේ පැහැදිලිව කියල තියෙනවා තමන්ට, තමන්ට ආසන්න අයට, බුදු දහමට යමෙක් අනදර අපහාස කරනවනම් ඒ ගැන ද්වේශයක් ගන්න එපා කියල. මේක ද්වේශයට සම්පූර්ණයන්ම එරෙහි වන ධර්මයක්. ඒවගේ ද්වේශයට එරෙහි ධර්මයක් 'රැක ගන්න' ද්වේශයක් ගැනීම තමයි මේ වෙන දේවල හාස්‍යජනකම දේ.
මගේ කලින් පෝස්ට් එක ලිව්වේ නතාශා එදිරිසිංහ ගේ ප්‍රහසනයට වෛරී ප්‍රකාශ කරපු අයට මේවා ගැන ද්වේශයක් ගන්න එපා කියන්න. බුද්ධාගම තියෙන්නේ අපිට සසරින් එතෙර වන්න පාරුවක් කරගන්න මිසක් ඒක රැකගන්න කියල ද්වේශ ඇතිකරගන්න නෙවෙයි කියලයි කිව්වෙ. බුද්ධාගම් බෙන්ස් කාරෙකට සමාන කලොත්. ඒක තියෙන්නේ අපිට එක තැනක ඉඳල තව තැනකට යන්න. දැන් වෙන්නේ අපි ඒ කාරෙක කොහෙවත් යන්න පාවිච්චි නොකර මේ පහත දේවල් කරන එක.
(a) වෙන අය බෙන්ස් සන්නාමයට විරුද්ධව කථා කලොත් හෝ විහිළුවක් කලොත් ඒ අයට බනින්න, අපහාස කරන්න.
(b) බෙන්ස් කාරෙකෙන් කොහෙවත් නොයා ඒකේ අයිතිය පෙන්න පෙන්න මානයෙන් හිස උදුම්මගෙන ජීවත් වෙන්න.
(c) මේ දේවල් දිගටම කරනකොට ඉක්මනටම ඒ බෙන්ස් කාරෙක අහිමි වෙලා ගොන් කරත්තයක් ලැබෙනව කියන ඒක තේරුම් නොගන්න එක.
ඒව නොකර පරිස්සමින් එලවන්න පුරුදුවෙලා බෙන්ස් කාරෙකෙන් තමන්ට යන්න නියමිත ගමන යන එක තමයි සුදුසු..
අජිත් මතුකරපු කාරණා ගැන පුළුවන් හැටියෙන් මම හිතන දේ විස්තර කරා. මේකේ ලිව්වේ මගේ වටහාගැනීම. අනික් අයට මේකට වෙනස හෝ ප්‍රතිවිරුද්ධ අදහස් තියෙන්න පුලුවන්. කමෙන්ට් වලින් තව දුරටත් සංවාදයට විවෘතයි. මෙම කමෙන්ට් එක දැමීම ගැන බොහොම ස්තූතියි අජිත්.
