ඇත්තටම දැක්කද?

කහපාට ගවුමකින් සැරසුන යුවතියක්

එක දවසක් මම අපි හැමෝම දන්න කෙනෙක්ගෙ ඔෆිස් එකට ගියා. කවුද කියල අහන්න එපා කියන්නෙ නම් නැහැ. ඒකේ බොස් තමයි අපි දන්න එක්කෙනා. ඇතුලට ගිය ගමන් මට උන්හිටි තැනුත් අමතක වුණා. ඒකට හේතුව එතනින් ඇවිදන් ගිය ලස්සනම ලස්සන කෙල්ලෙක්. කොච්චර ලස්සනද කියනවනම් අර මවන්න පුළුවන් කියල පම්පෝරිගහන එක මේ යකාට ඇත්තටම මවන්න පුළුවන් ඇති කියලත් මට හිතුණ. මට අපේ යාළුවත් එක්ක ආවේ මාර ඉරිසියාවක්. මෙච්චර ලස්සන කෙල්ලො වැඩකරන තැනට මට එන්න කියන්න තිබුණනෙ නේද? මම දන්නව අපේ යාළුව මාව මෙතෙන්ට එන්න කිව්වෙ නැත්තෙ මොකද කියල. ඒකට හේතුව අර අපේ යාළුවට වඩා මම හරි පෙනුමයිනෙ. ඒක නිසා මිනිහට තරඟයක් වෙයි කියල හිතන්න ඇති.


ඔගොල්ලො දැන් හිතනව  නේද මම නිකන් කට ඇරගෙන දිවත් එළියට දාල කෙල හල හල ඒ කෙල්ල දිහා බලන් හිටිය කියල. එහෙම වුනේ නැහැ. පොඩි කාලේ ඉඳන් කෙල්ලට නෝටිස් නොවෙන්න ෆුල් ප්‍රොෆයිල් එක ඔක්කොම කැමරා ඈන්ගල් වලින් ගන්න අපි එක්ස්පර්ට්ලනෙ. ඔක්කොම ඈන්ගල් වලින් කිව්වට මෙන්න මේවයි මම දැක්කේ කොණ්ඩෙ සහ මූණ ප්‍රදේශයයි, අත්දෙකේ යට හරියයි, දනිහෙන් පල්ලෙහා හරියයි තමයි ඇත්තම ශරීරෙ. ඉතුරු ටිකේ දැක්කේ ලස්සන ලා කහපාට ගවුමක්.

ඔය එහෙන් මෙහෙන් කෑලි කීපයක් දැකල මේ ලස්සන කෙල්ලෙක් කියල මට හිතුණෙ කොහොමද දන්නෙ නැහැ කියලත් හිතුණ. ඇයි යකෝ ඒ කහපාට ගවුම ඇතුලෙ වෙන මොනව හරි තියෙන්න බැරිද?  මට තේරුණේ අපේ පරණ පළපුරුද්ද නිසා අපේ හිත ඒවගේ දේවල් ටිකක් දැක්කම මේ ඉන්නේ කෙල්ලෙක්ය කියල හිතන්න පුරුදු වෙලා කියල. කොහෙදිද මම කියෙව්ව අපිට පේන්නේ අපි හිතේ හදාගෙන ඉන්න සම්මුති කියල. ලී කෑලි ටිකක් එහෙට මෙහෙට සම්බන්ධ කරාම ඒක තවමත් ලී කෑලි ගොඩක් හැටියට නොපෙනි පුටුවක් වගේ අපිට පේනව වගේ. 

ඔය ලා  කහපාට ගවුම් ඇඳපු ගෑණු ලමයින්ගෙ තියෙනව අමුතු ලස්සනක්. මට ඇත්තටම හිතුන මේවගේ ගවුමක් අරගෙන ගෙදර එල්ලල තියන්න. ඉඳල හිටල ගිහිල්ල බලල එන්න. ඒත් ඒක නිකම්ම නිකම් ගවුමක් නැත්නම් රෙදි කෑල්ලක්නේ. රෙදි කෑල්ලකට ඔච්චර ආස වෙන්නෙ මොකටද? මට මතක් වුණේ ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ තාත්තා කියපු දෙයක්. එයා කිව්වෙ වැලක ගවුමක් වේලෙන්න දාල තිබ්බත් මම ඒකත් එක්කත් කථාකරන්න යයි කියල. හැබැයි ඇත්තටම මට  එච්චර විසයක් නම් තිබුණෙ නැහැ.

එක්ස්රේ ඡායාරූපයක්

හැබැයි ඔය ඇඳුම් විනිවිද බලන්න තරමට හැකියාවක් තියෙන ඇස් දෙකක් තිබුණනම් කියල හිතපු වාර නම් අනන්තයි. එක්ස්රේ යන්ත්‍ර හොයාගෙන මෙච්චර කාලයක් වෙනව ඔය විදිහෙ කණ්නාඩියක්වත් තාම හොයාගන්න මේ කට්ටියට බැරිවුණානෙ. එතකොටම මට හිතුනෙ වැරදිලාවත් අපේ ඇස් එක්ස්රේ මෙෂින්  එකක් වගේ  බලවත් වුණානම් මල කෙලියක් නේද වෙන්නෙ කියල. එහෙම වුණානම් මට ලා කහපාට ගවුම පේන්නේත් නැහැ, කොණ්ඩෙ අතපය පේන්නෙත් නැහැනෙ. එහෙම වුණා නම් මට ඒව පෙනෙනේ ඇවිදින ඇටකටු ගොඩක් වගේනෙ. ඔය ඇටකටු පින්තූර වලට ආස දොස්තරල ඉන්න පුළුවන් වුණාට මට නම් ඔය ඇටකටු ඇවිදිනව වගේ ඒවා බලාගෙන ඉන්න බැහැ. මොකද්ද ඒකේ තියෙන ලස්සන.


එක්ස්රේ එකට වඩා දියුණු ඇස් තිබ්බ නම් නේද? ආ ඒත් බැහැනෙ.  විනිවිද යන දියුණු ඇස් දෙකක් තිබුණනම් මොනවත්ම පෙනෙන්නේ නැතිවෙයි. එක්ස්රේ මෙෂින් එකකට වඩා ටිකක් අඩු විනිවිද දැකීමක් තිබුණ ඇහැක්වත් තිබුණනන් කියල හිතුණ.. ඒත් එතකොට අර ඇඟ ඇතුලේ තියෙන මස්, ලේ, වගේ දේවලුත් පෙනෙයිනෙ. සමහර විට එයා ටොයිලට් ගිහිල්ල තිබුනෙ නැත්නම් ඒ දහ ජරාවත් පෙනෙයිනෙ. අනේ අපොයි සංසාරෙත් එපා වෙනව එහෙම වුණානම්.

බලාගෙන යනකොට මම අර ලස්සන කෙල්ලෙක් කියල මොකක් හරි එකක්  දැකල තියෙන්නේ මගේ ඇස් දුර්වල නිසානෙ. ඒ දුර්වල ඇස් වලින් භාගෙට වහල පෙන්නපු මායාවක්නෙ.  ජූලි හතයි.  අනේ මේ දුර්වල ඇහැක් පෙන්නන දේවල් වලට රැවටිල මමත් මේව ලස්සනයි කියල හිතනව කියල දැනිල මට ලැජ්ජත් හිතුන. හොඳ වෙලාවට අපේ යාළුව තාම ආවේ නැහැ. මිනිහ මොනවහරි උයනව නැත්තං අඳිනව ඇති. ඔය කිව්වට මිනිහට මොනවත් මවන්න බැහැ. මේ සිතිවිලි ටික මගේ මොළේ කචල් කරල . ඒක නිසා මම ඉක්මනට ශේප් වෙලා එළියට ආව.


තරුණ කාණ්ඩෙ හැර අනික් අය ඔය ලස්සනයි කියන දේවල් ඇස් වලින් පෙන්නල රාගය එහෙම එනකොට මෙහෙම හිතල බැළුවොත් සෙතක් වෙයි නේද?