ගුරුවරු පෙරේතයි

සජ්ජා යොදාගත්ත පින්තූරේ

මේ පෝස්ට් එක ලියන්න හිතුනේ සජ්ජා ගේ ගුරුවරු පෙරේතයි යනුවෙන් පළ කල මේ පෝස්ට් එක නිසා . රටේ අධ්‍යාපනය හරි ගැස්වීම මගේ ඇති උණක් නිසා මේකට පිළිතුරක් පෝස්ට් එකකින්ම දානවා. මට හිතෙන්නෙ සජ්ජාත් රටේ අධ්‍යාපනය කරවන අය සහ දේශපාලකයින් වගේම ප්‍රශ්ණයේ වැරදි පැත්තෙන් අල්ලගෙන කියලයි. ගුරුවරයෙකුගේ වැටුප ගැන සජ්ජා ගෙන එන්නේ කාලීන ප්‍රශ්ණයක් බව පිලිගත යුතුයි. එහෙත් එම ප්‍රශ්ණයට  දීර්ග කාලීන සහ හොඳ ප්‍රතිඵල දෙන විසඳුමක් නිර්මාණය කරගන්න නම්  ගැටළුවේ input පැත්තෙන් නොව ouput පැත්තෙන් සිට සිතිය යුතුයි.

අධ්‍යාපන ක්‍රමයක අවශ්‍යතාවය උසස් අධ්‍යාපනයට සුදුසු, එසේත් නැත්නම් රැකියාවක් කිරීමට සුදුසු එමෙන්ම වැඩිහිටියන් ලෙස ජීවත් වීමට දත් අනාගත පරපුරක් පුහුණු කිරීම කියල හිතමු. මෙතෙන්දි පාසැල්, ගුරුවරු, අනිකුත් පහසුකම් ඔක්කොම inputs වෙනවා. outputs වෙන්නේ එසේ පුහුණුව ලබන සිසු සිසුවියන්. එතකොට ප්‍රශ්ණයට විසඳුම සොයන්න ඕන ඒපැත්තෙන්. සිසුන්ට වඩාත් හොඳ පුහුණුවක් ලැබෙන පැත්තෙන් ගුරුවරුන්ගේ ආර්ථික ප්‍රශ්ණ විසඳන්නේ කොහොමද කියල හිතුවොත් මේ ප්‍රශ්ණයට අමතරව අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ තිබෙන ප්‍රශ්ණ වැලම හඳුනා ගන්න පුළුවන්.

පාසැල් යන කාලෙදි ගණිත ගැටළුවක් විසඳන හැටි අනික් අයට කියල දෙන්න කියල ටීචර් කෙනෙක් කියන්නෙ පන්තියේ ගණිතයට දක්ෂම ළමයාට. ඒවුණාට එම ළමයින් වැඩිහිටි වුණාම එම ගණිතයට දක්ෂ ළමයා වෙන වෘත්තියකට යොමුවෙනවා. එතකොට ගණිතය උගන්නන්න එන්නේ ගණිතය ඉගැන්වීම ගැන පුහුණුව ලබපු ගුරුවරු. අතීතයේ මෙන් නොව අද ඒ ගොල්ලන්ගෙන් වැඩි දෙනෙක් ගුරු වෘත්තියට එන්නේ ලැබිච්ච රැකියාව ඒක නිසා. එහෙම නැතුව ඔවුන් ගණිතයට දක්ෂ අය නිසාවත් ඔවුන් ඉගැන්වීමට ආසා නිසාවත් නෙමෙයි. ඔවුන් එන්නේ රැකියාවට. 

රැකියාවක වුණත් යම් පුද්ගලයෙකුගේ output එක මත තමයි වැටුප් වැඩිවීම්, උසස් වීම් විතරක් නෙමෙයි රැකියාව පවත්වාගෙන යාම වුණත් රඳා පවතින්නේ කියලා පෞද්ගලික අංශයේ රැකියාවල් වල නිරත වෙන අය දන්නවා. එතකොට දැන් රැකියාවක් ලෙස ගැණෙන ගුරු වෘත්තියට එහෙම නිර්ණායක තියෙනවාද? ඔව් මම පිළිගන්නවා රජයේ සේවයේ කිසිම වෘත්තියකට නිර්ණායක නැහැ නැත්නම් ඒවා හරියට ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ නැහැ කියලා. ඒ වුණාට මේ ප්‍රශ්ණයට අදාලව එලෙස නිර්ණායක නැතිවීමත් ප්‍රශ්ණයට හේතුවක්. මේවා නිසා අද සිදුවී තියෙන්නේ බොහෝ සිසුන් 5 වසර ශිෂ්‍යත්වයේ සිටම පෞද්ගලික පන්ති කරා යාමයි. එම පෞද්ගලික පන්ති වල නම් කලින් වසරේ ප්‍රතිඵල ප්‍රදර්ශණය කිරීමෙන් තමයි ඊලඟ වසරේ ගොඩ වැඩි කරගන්නේ.

 මේ ප්‍රශ්ණ ටික ඔක්කොම එකට ගෙන සලකා බැලුවොත් වැඩ වර්ජන වලින් සේවකයන් ස්වාමියාව මෙහෙයවන මේ රටේ ප්‍රායෝගික වීම නොවීම කෙසේ වෙතත් විසඳුම නම් පැහැදිලි වෙනවා. මට පෙනෙන විසඳුම් ටික ලියල පෝස්ට් එක දික්ගැස්සෙන එක අඩු කරන්නම්.

සජ්ජා කියන විදිහට ගුරුවරුන්ගේ වැටුප් වැඩි කල යුතුයි. එය කල යුත්තේ උගැන්වීමට කැමති ඉහල ප්‍රතිඵල ලබන උපාධිධාරීන් සහ වෙනත් හැකියාවන් ඇති අයවළුන් (උදාහරණයකට ඉංග්‍රීසි භාශාවෙන් උගත් අය ඉංග්‍රීසි ඉගැන්වීමට හෝ ඉංග්‍රීසියෙන් විෂයයන් ඉගැන්වීමට) ගුරුවෘත්තියට පැමිණීමට හැකිවන සේ වැටුප් ඉහල තත්ත්වයට ගෙන ඒමයි. එවන් දෙයක් කළොත් වන්නේ අනික් සියළුම ගුරුවරුන්ට එම වැටුපම ලබා ගැනීමට වැඩ වර්ජනයක් ඇතිවීමයි. පෞද්ගලික ආයතනයක නම් වැඩි හැකියාවන් ඇති අයව වැඩි වැටුපකට බඳවා ගැනීමට හැකියි. රජයේ සේවයේ එය කල හැකිද යන්න ගැන සැකයි. මිල මුදල් ඇති දෙමව්පියන් සිටින පාසැල් වල නම් ඉහල ප්‍රතිඵල සහ දක්ෂතා පෙන්වන ගුරුවරුන්ට ඊට අනුකූල අමතර දීමනා පාසැල් සංවර්ධන සමිති හරහා ගෙවීමට සලසන්න පුළුවන්. නමුත් මෙයින් දුෂ්කර පළාත්වල පාසැල්වල දක්ෂ ගුරුවරුන්ට එම වාසිය නැතිවෙනවා. 

එම නිසා අඩුම වශයෙන් අද ඉන්න ගුරුවරු අතරින් සුදුසුකම්, ඉගැන්වීමේ හැකියාව, දක්වා ඇති ප්‍රතිඵල ආදිය විතරක්ම සලකා තෝරාගෙන ඉහල වැටුපක් ඇති ගුරු ශ්‍රේණියක් ඇතිකිරීමයි. එම ශ්‍රේණියේ වැටුප අනාගතයේ ඉහල දක්ෂතා දක්වන අය ආකර්ෂණය කර ගැනීමට තරම් විය යුතුයි. මෙයත් මුදල් අතින් සහ ප්‍රායෝගික කම අතින් ප්‍රශ්ණ ඇතිවිය හැකි ක්‍රමයක් බව පිලිගන්නවා. 

වියදම පැත්තෙන් සහ ඵලදායීතාවය පැත්තෙන් කරන්න පුළුවන් හොඳම දෙයක් තමයි උසස් පෙල විභාගයෙන් හොඳම ප්‍රතිඵල ගත් සිසුන්ට විශ්ව විද්‍යාලයට ඇතුළුවීමට පෙර අවුරුදු දෙකක් ගුරු වෘත්තියට යෙදවීම. මෙම ක්‍රමයේ නම් වාසි බොහොමයක් තිබෙනවා. එකක් නම් උසස් පෙල පන්තිවල සිසුන්ට තමන්ට වඩා අවුරුදු 10-20 කට පෙර උසස් පෙල කර ඇති ගුරුවරුන්ට වඩා ආසන්නම කාලයේ උසස් පෙල කළ අයගේ විභාගයට සූදානම් වීමේ හා මුහුණ දීමේ දැණුම  වඩා යෝග්‍ය වීම. මොවුන්ට දීමනාවක් ගෙවීමට යන්නේ සුළු මුදල් ප්‍රමාණයක්. මෙවන් ක්‍රමයකින් වෙන විශාලම වාසියක් තමයි ටියුෂන් වලට යාම අවශ්‍යතාවය අඩුවීම. උසස් පෙල පන්තිවලට නම් මෙය අමතර පන්ති ක්‍රමයකට කල හැකියි. 

මෙම ක්‍රමයෙන් වෙන අනික් වාසිය තමයි ගුරු හිඟය කියන ප්‍රශ්ණය නැතිවීම. තරුණ ළමයි ගෙන් සමහරක් වත් දුෂ්කර ප්‍රදේශවල පාසැල් වලට යාමට අකමැත්තක් දක්වන එකකුත් නැහැ. ගුරුවර අවශ්‍යතාවයෙන් 30% පමණ මෙම ක්‍රමයෙන් පුරවා ගත්තොත් ඉතිරිවන් මුදල් අනික් ගුරුවරුන්ගේ වැටුපට එකතු කරනවානම් මෙම ක්‍රමයට දැනට ඉන්නා ගුරුවරු අකමැති වෙන එකකුත් නැහැ. 

මේ ක්‍රමයෙන් විශ්ව විද්‍යාල වලට ඇතුලත් වීම ප්‍රමාද වෙනවා කියන එක පිළිගන්නවා. එයට විසඳුම නම් පළමු වසරේ අධ්‍යයන කටයුතු තාක්ෂණය හරහා දුරස්ථව කිරීමට මෙම ක්‍රමයට ඉදිරිපත්වන අයට ඉඩ සලසා දීම.

අවසානයේ මගේ තර්කය වන්නේ දක්ෂ ගුරුවරුන්ට ඔවුන් පුහුණු කරන සිසුන් දක්වන දක්ෂතා මත පදනම්ව වැඩි ආදායමක් ලබා ගැනීමටත් දක්ෂයින් ගුරුවෘත්තියට ඒමට පෙලඹවන ක්‍රමයකුත් තමයි සිසුන්ගේ පැත්තෙන් දිය යුතු විසඳුම කියන එකයි.