රටින් මත්ද්‍රව්‍ය නැති කිරීමට අළුත් වැඩ පිළිවෙලක් ගැන අසන්නට ලැබෙයි. බොහෝ රටවල මෙන්ම වැඩි කථාවක් යොමුවන්නේ මත්ද්‍රව්‍ය ගෙන්වන්නන් සහ බෙදා හරින්නන් ගැනය. වසර කීපයකට පෙර පිලිපීනයේ ගෙන්වන්නන් සහ පාවිච්චි කරන්නන් ඝාතනය කිරීමෙන් මෙම උවදුර නැති කිරීමට උත්සාහයක් ගන්න ලදී. එමෙන්ම සෑම දියුණු නොදියුණු රටකම මෙම උවදුර නැතිකිරීමට දශක ගණනාවක් තිස්සේ විවිධ ක්‍රම භාවිතා කරමින් පැවතුනත් ඒ කිසිම රටක එම උවදුර සාර්ථක ලෙස පාලනය වීමක් දකින්නට නොලැබෙයි.
මගේ අදහස නම් මෙම උවදුර දීර්ඝ කාලීනව නැතිකිරීමට සාර්ථක ක්‍රමයක් තවමත් කිසිම රටක ක්‍රියාත්මක වී නොමැති බවය. බොහෝ රටවල මෙන් ලංකාවේද අද කථා කරන ක්‍රමයේ පාලක පක්ශයට ලකුණු දමා ගැනීම හැර විශාල වශයෙන් භාවිතය අඩු කිරීමක් ගැන උපායමාර්ගීක අධ්‍යයනයක් නැති බව මගේ හැඟීමයි.
එය පාලනය කිරීමට අවංක උවමනාවක් ඇත්නම් අවධානය යොමු කලයුතු වන්නේ සමාජයේ කොටස් දෙකක් එරෙහිය.
වඩාත් වැදගත් කොටස වන්නේ අද මත්ද්‍රව්‍ය භාවිත නොකරන එහෙත් අනාගතයේ ඒවාට ගොදුරු විය හැකි අය වෙතයි. වයස 12-15 කාලයේ පාසැල් තුලදීම ඒ පිලිබඳව දැනුම ලබා දීම ඉතා පහසුවෙන් කල හැක. සමාජයේ ජීවත් වීමට අවශ්‍ය දැනීම සහ දක්ශතා කිසිවක්ම ලබා නොදෙන අධ්‍යාපන ක්‍රමයෙන් වෙනස්වීම එක ක්‍රමයකි. අනික නම සිසුන් සහ තරුණයන් අතර මත්ද්‍රව්‍ය වලට පෙලඹීමට වැඩි ඉඩක් ඇති ඉගෙනීමට නොහැකියාව ඇති ලමුන්, දෙමව්පියන් ගෙන් අවශ්‍ය ආදරය නොලැබෙන ලමුන්, මානසික රෝග ලක්ෂණ පෙන්වන ලමුන් හදුනාගෙන සහ ඔවුන්ට අවශ්‍ය චිකිත්සාවන් ලබා දීමෙන් ඔවුන් මත්ද්‍රව්‍ය වලට පමණක් නොව අනිකුත් සමාජ විරෝධී ක්‍රියාවලට යොමුවීම අවම කරගත හැක.
ලමා සහ තරුණ පරපුර මේවා සඳහා යොමු වීම පාලනය කිරීමට දෙමව්පියන්ගේ සහභාගිත්වයද අත්‍යාවශ‍ය. කලයුතු හෝ නොකලයුතු දේවල්, ඇබ්බැහිවීම් වල ලක්ශණ ගැන සැලකිලිමත් වීම සඳහා දෙමව්පියන් දැනුවත් කිරීමද උවදුර මැඩලීමට අධ්‍යාපනය යොදා ගැනීමට ඇතුලත්ය. උවුන්ට උපදෙස් දීමට පැය 24 ක්‍රියාත්මක වන hotline එකක් ස්ථාපිත කල හැක.
අවධානය යොමුවිය යුතු දෙවන සමාජ කොටස වන්නේ අද මත්ද්‍රව්‍ය භාවිත කරන අයයි. ඒ අයගේ දෙමව්පියන් සහ පවුල් වල අයටත් ඔවුන් මුදා ගැනීමට උවමනවාක් ඇති බැවින් ඔවුන් හරහා භාවිතා කරන්නන් හඳුනා ගැනීමට පහසුය. ඔවුන්ට කරදර හෝ ලැජ්ජා නොවන ආකාරයෙන් පුනරුත්ථාපන භාරයට ගෙන ඇබ්බැහිවීමෙන් මුදා ගැනීමට තැත් කිරීමෙන් ඔවුන්ගෙන් විශාල ප්‍රතිශතයක් භාවිතයෙන් මුදාගත හැක. පුනරුත්ථාපනය වෙන අතර ඔවුන්ගේ කැමැත්ත හෝ හැකියා අනුව රැකියා පුහුණු ලබා දීමද කල යුතුය.
ඉහත ක්‍රම දෙකෙන් අනාගතේදී මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය යොමු විය හැකි අය අඩු කිරීමෙන් සහ අද භාවිතා කරන්නන් මහ පරිමානයෙන් පුනරුත්ඨාපනය කිරීමෙන් මත්ද්‍රව්‍ය වලට ඇති ඉල්ලුම විශාල වශෙන් අඩු කල හැකිය.
තුන්වන එමෙන්ම වැදගත්ම පියවර විය යුත්තේ ගංජා නීතිගත කිරීමයි. නීතීගත කිරීමෙන් ගංජා මිල විශාල වශයෙන් පහල යන නිසා අනිකුත් මිල අධික මත්ද්‍රව්‍ය වලට ඇති ඉල්ලුම පහල යනු ඇත. කැනඩාව වැනි දියුණු රටවල් ගංජා තහනම සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත් කර ඇති අතර නියාමනයක් යටතේ ගංජා සහ ඒවායින් නිපදවන දේවල් විකිණීම නීතිගත කිරීමෙන් රජයද විශාල ආදායමක් උපයා ගනී. ඇමෙරිකාවේද ප්‍රාන්ත 20 ක පමණ විනෝදය සඳහා ගංජා භාවිතය නීත්‍යානුකූල කර ඇත.
රටට මෙම උවදුර පාලනය කිරීමට අවංක වුවමනාවක් ඇත්නම් මෙලෙස භාවිතය සහ ඉල්ලුම අඩුකිරීම සහ ගංජා නීතිගත කිරීම වැනි දේවල් ඇතුලත් සම්පූර්ණ වැඩ පිලිවෙල සකස් කොට සියළුම පක්ෂ සහ සමාජයෙඔ අනික් ඔටස් වල සහයෝගය ලබා ගෙන විස්තීරණ වැඩ පිලිවෙලක් ක්‍රියාතමක් කිරීමයි.
හැප්පිලා බලමු !!
