සීසර්ගේ දේ සීසර්ට දෙන්න - (ගාමිණී වියන්ගොඩ)

මීට මාස හතකට කලින් ලංකාව වැටී සිටි ප්‍රපාතයෙන් ගොඩඒමට මේ ආණ්ඩුව ගත් ප්‍රයත්නයන් සම්බන්ධයෙන් කෘතවේදී වීම, තම තමන්ගේ පක්ෂ අභිමානයන්ට කැළලක් යැයි කෙනෙකු සිතිය යුතු නැත.

ලෝකයේ වඩාත්ම සතුටින් වෙසෙන රටවල් පිළිබඳ එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ අලුත්ම සූචියට අනුව, මෙවර ලංකාවට 112 වැනි ස්ථානය හිමිව ඇත. ගිය වසරේ අප සිටියේ 127 වැනි ස්ථානයේ ය. ඉතිං, ගත වූ වසර තුළ සිටියාට වඩා යම් ප්‍රගතියක් අප අත්කරගෙන ඇති බව ප්‍රතික්ෂේප කළ නොහැක.

 

ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇති කළ විනාශය සුළුපටු නැත. රටේ සෑම අංශයක්ම ඔහු යටතේ නන්නත්තාර විය. රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ආණ්ඩුවේ සිටින සියලු පාර්ශ්වකරුවන් ඒ විනාශයේ හවුල්කරුවන් ය. එසේම, දශක ගණනක් තිස්සේ රාජපක්ෂලාගේ සියලු ආර්ථික සහ දේශපාලනික ප්‍රතිපත්ති අනුමත කළ සහ යුක්ති සහගත කළ, අද රාජපක්ෂ කඳවුරට එරෙහිව පාරට බැස සිටිතැයි රටට පෙන්වන වීරවංශ-ගම්මන්පිල ප්‍රවර්ගයේ ඊනියා ගැලවුම්කරුවන්ද ඒ විනාශයේ සෘජු හවුල්කරුවන් ය. (හෙට වන විට මේ පිරිස යළි මැදමුලනට ගොඩවුණොත් පුදුම නොවන්න).

 

අද රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ආණ්ඩුව වැඩියෙන්ම විවේචනයට ලක්වන්නේ ඔවුන් අතිනි. රනිල් වික්‍රමසිංහ සියල්ල විකුණන් කතියි මොවුහූ කියති. ‘වික්කම සිංහ’ යනුවෙන් ඔහුට නම් පටබැඳ තිබේ. තමන් සන්තකයේ ඇති පිච්චිය පවා විකුණන් කෑමට වැඩ සැලැස්වූයේ, තමන්ද කොටස්කරුවන් වූ රාජපක්ෂලාගේ රාජ්‍ය පාලනය විසින් ය යන්න ඔවුන්ට අමතක ය. ණයගැති වීම, සැමරීමට තරම් කාරණයක්දැයි ඔවුහූ අසති. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ණය පහසුකම ලංකාවට ලැබීම නිමිත්තෙන් රටේ ඇතැම් තැන්වල රතිඤ්ඤා පත්තු කිරීම සහ කිරිබත් කෑම ගැන මේ පිරිස් විස්සෝප වී සිටිති.



තවත් ඩොලර් බිලියන 2.9 ක ණයකාරයෙකු බවට රටක් පත්වීම කිරිබත් කෑමට තරම් මංගල කාරණයක් නොවන බව ඇත්ත. එහෙත්, රතිඤ්ඤා පත්තු කිරීමට සහ කිරිබත් කෑමට විරුද්ධව අද කෑගහන සහ උපහාසයෙන් සිනාසෙන මේ පිරිස්ම මීට පෙර පාරවල් ගානේ කිරිබත් කෑ හැටි සහ රතිඤ්ඤා පත්තු කළ සැටි රටට අමතක නැත.

 

 

හිටපු අගවිනිසුරු ශිරානී බණ්ඩාරනායක එම තනතුරෙන් ඉවත් කළ දවසේ ඇගේ නිවස ඉදිරිපිට මහපාරේ මිනිස්සු ලිප් මොළවාගෙන කිරිබත් ඉවූහ. ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ලංකාවේ පුරවැසි භාවයක් නැතැයි කියමින් මේ ලියුම්කරු සහ මහාචාර්ය චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවර ඉදිරිපත් කළ පෙත්සම අධිකරණය විසින් වීසි කර දැමූ දා රට්ටු රතිඤ්ඤා පත්තු කළහ. එහි ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් බලයට පත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මුළු රටම විනාශ කර දැමීමේ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් ඉන් අවුරුදු තුනක් ඇවෑමෙන් ජනාධිපති ධුරයෙන් ඔහු පන්නා දැමුණු දවසේත් අර ජනතාවම නැවතත් කිරිබත් කෑහ. රතිඤ්ඤා පත්තු කළහ.

 

ලංකාවේ තෙල් කර්මාන්තය නැතිකල සිරිමාගේ සමාජවාදය

රොහාන් මාසකෝරාළ

1961 අංක 28 දරන විධිවිධාන යටතේ සිරිමා බණ්ඩාරනායක රජය විසින් තෙල් සමාගම් සියල්ලම වන්දි ලබා නොදී ජනසතු කළේය. වන්දි ගෙවීමකින් තොරව පවරාගත් අමෙරිකානු සමාගම්වලට අයත් ඉන්ධන හල් ගණන 83ක් විය. මෙලෙස වන්දි නොගෙවීම නිසා 1964 දී ක්‍රියාත්මක වූ හිකන්ලුපර් සංශෝධනයට (විදේශ සහයෝගීතා පනතට) අනුව ලංකාවට එරෙහිව එය සම්මත වූ වසරේදීම ක්‍රියාත්මක කළේය. එය ක්‍රියාත්මක වූ පළමු හා අවසන් රට ද ලංකාව විය. මෙනිසා අමෙරිකානු රජය එවකට ලංකාවට දෙනු ලැබූ ආර්ථික සහ තාක්ෂණික සහයෝගිතාවද නතර කළේය.

1961 දී ලංකාව විදේශීය තෙල් සමාගම් වන ෂෙල්, කැල්ටෙක්ස්, මොබිල් මෙරටින් පන්නා දැමූ අවස්ථාවේ සිංගප්පූරුව රටට පැමිණෙන්නැයි ඒ සමාගම්වලට ආරාධනා කළේය. සිංගප්පූරුව තම පළමුවැනි තෙල් පිරිපහදුව ෂෙල් සමාගම සමග පටන් ගත්තේ 1961 ජූලි 26 වැනිදාය. මොබිල් සමාගමේ ලොකුම පිදුව තිබෙන්නේ ඇමෙරිකාවේ ටෙක්සාස් ප්‍රාන්තයේය. මොබිල් සමාගමේ දෙවැනි ලොකුම පිරිපහදුව තිබෙන්නේ සිංගප්පූරුවේය. සිංගප්පූරුවේ පවතින ඒ තත්වය නිසා එරට අද ලෝකයේ බලශක්ති කේන්ද්‍රයකි. සිංගප්පූරුව පිහිටා තිබෙන්නේද ලංකාව වැනි හොඳ නැව් මාර්ගයකය. නැව්වලට පහසුකම් සහ සේවා සැලසීම අතින් ලොව ඉහළින්ම සිටින රට සිංගප්පූරුවයි. සිංගප්පූරුව තමන්ට අවශ්‍ය බොරල්තෙල් ගෙන්වන්නේ මැදපෙරදිග රටවලිනි. දවසකට නැව් 300 ක් ලංකාව පසුකරගෙන යන බවට අපේ මිනිස්සු කයිවාරු ගසති.එහෙත් ඒ නැව් ලංකාවට ගෙන්වා ගැනීමට නොහැකිව තිබෙන්නේ සිංගප්පූරුවේ තරම් විශාල ව්‍යාපෘති සඳහා වන ආයෝජකයන් ලංකාවට නොපැමිණෙන නිසාය. ලංකාව පසුකරගෙන දවසකට යන නැව් 300 න් සියයට 60 ක් පමණම ඉන්ධන සහ ඉන්ධනවලින් කළ නිෂ්පාදන ප්‍රවාහනය කරන නැව්ය. ඇමෙරිකාවට අයිති දෙවැනි විශාලතම පිරිපහදුව තිබෙන්නේ සිංගප්පුරුවේය. නැව්වලට තෙල් සැපයීමෙන් ලොව පළමු තැන හිමිකරගෙන සිටින්නේද සිංගප්පූරුවයි. ගුවන් යානාවලට අවශ්‍ය තෙල් ද සිරගප්පූරුවේ නිෂ්පාදනය කරයි.ඒ රට වටා පිහිටි එරටට අයිති දුපත්වල තිබෙන පිරිපහදු ගුවනටත් කදිමට දිස්වෙයි.

අවුරුදු 75 විනාසය කල අයම රට ගලවාගන්න ඒම

සමාජවාදී වෙනුසුවෙලාවේ අද තත්ත්වය

හැත්තෑ පස් වසරක් සිටි දේශපාලකයින් අසමත් වූ නිසා ජවිපෙට බලය දෙමු යන්න අද ඇසෙන තර්කයක්. පහුගිය හැත්තෑ පස් වසරේ මොකද වුණේ කියන එක නොසිතා 2019 වුනා වගේ රැල්ලට ආවඩන මිනිස්සු ප්‍රමාණයක් ඉන්නවා. පහුගිය හැත්තෑ පස් වසරේ වුන ප්‍රධාන ආර්ථික සහ සමාජීය හානි සහ එය වුන ආකාරය ගැනයි මේ සටහන. 

1948 නිදහස ලැබීමෙන් පස්සේ ලංකාව කියන්නේ බොහෝ ආසියානු රටවලට වඩා දියුණු රටක්. ඒක වෙනස්වෙන්න බලපාපු දේවල් බොහොමයක ආරම්භය 1951 සහ 1956 කියන්න පුළුවන්.

1. 1951 බණ්ඩාරණායක ශ්‍රීලංකා නිදහස් පක්ෂය ආරම්භ කරනකම් අපේ රටේ භාෂාව සහ ජාතිය පදනම් වූ දේශපාලන පක්ෂ තිබුණෙ නැහැ. එවකට තිබුණේ දේශපාලන ක්‍රම මත පදනම් වූ දේශපාලන පක්ෂ. එක්සත් ජාතික පක්ෂය ධනවාදී ආර්ථික ක්‍රමයක් විශ්වාස කල අතර සමසමාජ පක්ෂය වාමාංශික ආර්ථික ක්‍රමයක් විස්වාශ කලා. මෙවන් බෙදීමක් තමයි ලෝකයේ අනික් රටවලත් තිබුණෙ. නායකත්වය ප්‍රශ්ණයක් මත එජාපයෙන් වෙන්වුන බණ්ඩාරණායක වාමාංශික වුනා පමණක් නෙවෙයි ඒමඟින් පමණක් බලය ගන්න බැරි නිසා මහ ජාතිය වූ සිංහලයන් ගේ ජාතිකත්වය අවුස්සන දේවල් කලා. පැය 24න් සිංහල භාෂාව රාජ්‍ය භාෂාව කිරීමේ පොරොන්දුව ආදිය නිසා රටේ සිටි අනිකුත් ජාතිකයන් වූ දෙමල සහ බර්ගර් ජාතිකයින් කොන් වෙන ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක වුනා. ඒවගේ සිංහලය විකුණල බලයට ආවම ජාතිවාදී දේවල් මෙන්ම ආර්ථිකයට විනාශ කාරී දේවල් එනම් වරාය, ප්‍රවාහණය ආදී දේවල් ජනසතු කිරීමටත් පටන් ගත්තා.

2. දෙවන හානිය වුනෙත් මේකාලෙම තමයි. 1947 නිදහස ලබපු ඉන්දියාව වාමාංශික ආර්ථික ක්‍රමයක් ක්‍රියාත්මක කලත් ලංකාවේ තිබුණේ ධනවාදී ක්‍රමය. 1956 බලය ගත්ත බණ්ඩාරනායක ඉන්දියාවේ ඉල්ලීමට එංගලන්තය සමඟ තිබූ ආරක්ෂණ එකඟතාවය අහෝසිකලා. එම එකඟතාවය අනුව ලංකාවට ආක්‍රමණයක් ආවොත් එංගලන්තය ලංකාව ආරක්ෂාවට හමුදා යෙදවිය හැකි ක්‍රමය අයින් කලා. එමඟින් ඉන්දියාට කලාපේ බලය බන්දේසියක තබල බාර දෙන්න බණ්ඩාරණායක ක්‍රියා කලා. ඒවගේම කටුණායක තිබුණු ඇමෙරිකානු ගුවන් හමුදා ඛන්ඩයත් පිටමන් කලා. මෙය නොවන්න ඉන්දියාවේ රෝ ඔත්තු සේවය නිර්මාණය කල දෙමල ත්‍රස්තවාදය රටට මෙතරම් හානියක් වෙන නොවන තත්ත්වයකට පාලනය කරන්න හැකිවෙනවා.